Richting geeft ruimte
Volg de blogs van Velon-voorzitter en lerarenopleider Miranda Timmermans over wat ze beleeft in haar dubbelrol van trajectopleider die een aanvraag voor beroepsregistratie doet.
Herken je dat, dat op het eerste oog alles duidelijk lijkt, totdat je je er echt in gaat verdiepen? Nou, dat was bij mij het geval, toen ik als voorbereiding op de tweede bijeenkomst mijn eigen registratieaanvraag erbij pakte. De opzet en de bijhorende vragen had ik al meerdere keren bekeken, dus ik was ervan overtuigd dat ik een stevig eerste concept neer zou kunnen zetten.
Dat liep toch even anders.
‘Ik maak deze aanvraag toch niet voor de beoordelaar?!’
Zoals altijd nam ik eerst alles door om een goed overzicht te krijgen. De opbouw was logisch en het beschrijven van mijn werkcontext ging me redelijk makkelijk af. Maar toch, al vrij snel betrapte ik mezelf erop dat er allerlei vragen door mijn hoofd spookten: klopt het wel hoe ik de onderdelen en vragen interpreteer? Moet ik echt telkens aan alle aspecten van de beroepsstandaard aandacht besteden? Welke voorbeelden zijn passend en wanneer is het genoeg? Wat willen ‘ze’ nu eigenlijk zien?! Ik schaamde me voor deze gedachten: ik maak deze aanvraag toch niet voor de beoordelaar?! Maar eerlijk gezegd begon het daar wel op te lijken.
Duidelijk! Als ik hier zelf zo mee worstelde, moest ik er ook iets mee richting de groep. Hoe zou ik die tweede bijeenkomst voor hen kunnen voorbereiden, zodat zij wel in staat zijn om de kern te pakken? Ik realiseerde me dat het mij zou helpen om de toelichting van een ervaren trajectbegeleider te horen. Zo gezegd zo gedaan. En wat wilde het toeval, deze deskundige was precies op de dag van onze tweede bijeenkomst op terugreis van vakantie en kon in de buurt van Breda een nachtje parkeren. Zo konden wij just in time ondersteuning krijgen en zij ook nog genieten van deze mooie stad!
Platte, ‘domme’ en inhoudelijke vragen
Die ochtend hadden we ongeveer anderhalf uur de tijd om uitleg te krijgen over de aanvraag. En vooral ook om vragen te stellen, want die waren er in overvloed. Platte, of zoals een collega zei: ‘domme’ vragen over de vorm, die we eerlijk gezegd van studenten niet graag horen: Hoeveel woorden mag ik gebruiken? Waar staat dat allemaal wat je nu vertelt? Had ik dat kunnen weten?
Maar ook meer inhoudelijke vragen: hoe hangen de verschillende onderdelen met elkaar samen? Hoe kom ik tot een goede keuze van een concrete situatie? Is elke keuze goed?
Heldere lijn
Zo op het eerste oog gebeurde er die ochtend niets bijzonders, maar schijn bedriegt. Door de concrete uitleg en de richting die ons werd gewezen, werd de lijn helder en voelden we de ruimte. Iedereen ging gericht in kleine groepjes aan de slag met het delen en feedback vragen. De eigen werkcontext en activiteiten werden uitgewerkt aan de hand van de beroepsstandaard en keuzes voor het vervolg kwamen er als vanzelfsprekend uit voort. Na afloop van de bijeenkomst ging er van alles door mij heen. Ik was opgelucht, voldaan en blij met hoe we elkaar met hulp van de ervaringsdeskundige verder hadden gebracht.
Ik hoop dat ieder voor zich deze flow kan vasthouden en het gevoel van ruimte kan blijven ervaren. Want dat geeft de mogelijkheid te doen waar het in dit traject om gaat: het tonen van je eigen kwaliteiten..
Miranda Timmermans
Wil je meer weten? Stel je vraag aan info@brlo.nl.
Wil jij ook je ervaringen delen in een blog? Meld je aan met een mail naar info@brlo.nl.