Over relatie, competentie en autonomie

Toen ik vanochtend het lokaal binnenkwam voor weer een BRLO-bijeenkomst kon ik niet vermoeden dat dit voor mij de meest waardevolle, leerzame bijeenkomst zou worden van het hele traject. Ik was ruim op tijd, zodat ik me rustig kon voorbereiden. Een van mijn collega’s was er ook al en vroeg of hij mij even kon spreken. “Natuurlijk. Waar gaat het over?” vroeg ik. “Over dit traject.. Ik vind het moeilijk om me ervoor te motiveren.. Ik denk dat ik er beter mee kan stoppen.”

Oeps, die had ik even niet aan zien komen. De opmerking raakte me, omdat ik het zelf een waardevol traject vind en omdat ik als trajectbegeleider mijn collega’s goed wil begeleiden. En dan nu dit. Tja. Wat te doen? Meestal vind ik het beter dergelijke diepgaande gesprekken op een rustig moment te voeren, dan kan ik er zelf nog even over nadenken. Toch besloot ik op dat moment anders en er ontspon zich een interessant gesprek, dat later een vervolg kreeg in de bijeenkomst zelf.

‘Past mijn idee wel binnen de kaders?’

Het probleem waar mijn collega mee worstelde had alles te maken met de vorige bijeenkomst waarin uitleg was gegeven over het dossier en de richtlijnen. Hierdoor was twijfel ontstaan: ‘Ik heb een idee waar ik heel enthousiast over ben. Dat idee, dat plan laat goed zien wat mijn kwaliteit als lerarenopleider is, maar ik twijfel of het wel past binnen de kaders. En als ik dit niet kan uitvoeren, wat voor waarde heeft het traject dan nog voor mij?’

Al pratend kwamen wij samen tot meer inzicht en tot de conclusie dat zijn eerste idee wel degelijk aansloot bij de doelstellingen van het traject. Dit was voor mijn collega voldoende om door te gaan met het traject. Samen besloten we dat het goed zou zijn om dit gevoel ook te delen met de rest van de groep. En ook dat leverde een rijk gesprek op: eigenaar worden van dit traject is belangrijk voor iedereen, de wijze waarop dat gebeurt wordt door elke deelnemer anders ingekleurd.

Leermoment

Mijn collega maakte nog een heel mooie opmerking in het gesprek met de groep. ‘Ik wilde óók stoppen’, zei hij, ‘omdat ik besefte dat als ik me niet kon motiveren, ik er ook niet voor anderen kon zijn. Want mijn bijdrage is belangrijk voor jullie allemaal.’ Daar werd ik even stil van.  Door alles wat zich die ochtend afspeelde, zag ik duidelijk hoe belangrijk competentie en autonomie zijn, maar ook relatie. Dat we dit open met elkaar konden bespreken en dan met een dergelijk effect! Daar zit de kern van duurzaam professionaliseren.

Ik ben mijn collega dankbaar voor dit leermoment!

Miranda Timmermans

Wil je meer weten? Neem contact met ons op.
Wil jij ook je ervaringen delen in een blog? Meld je aan met een mail naar info@brlo.nl.

---