Blog in Coronatijd #2
Lees de tweede blog in een serie over leven en werken in tijden van een intelligente lockdown in Coronatijd.
Gesloten (hoge)scholen en Samen Opleiden
Mariëlle Theunissen, Hoofddocent Pedagogiek & Didactiek, Hogeschool Rotterdam.
In mijn beleving ging het allemaal heel plotseling en snel. Op donderdag 12 maart had ik nog een bijeenkomst bij de Velon. Ik kwam pas laat thuis, en kon nog net na de pauze aanschuiven bij mijn orkestrepetitie. Ik speel hobo. Het bleek voorlopig de laatste te zijn. Die avond kreeg ik de mail van onze directeur, dat per direct alle onderwijsactiviteiten waren opgeschort.
Wow, even schakelen. Hoe moet dat met het onderwijs waarvoor ik verantwoordelijk ben? De eerstejaars studenten van onze tweedegraads lerarenopleiding zijn net op stage. Ze werken in deze periode onder andere aan de oriëntatie op de doelgroep, waaraan ze gaan lesgeven. Daarvoor hebben we samen met de opleidingsscholen een Leerwerktaak Adolescentiepsychologie ontwikkeld. Ik heb hierover een praktijkartikel geschreven in het Velon Tijdschrift voor Lerarenopleiders, mocht je meer over onze aanpak en keuzes willen weten (Theunissen, Van der Plas & Roelevink, 2019).
Het theoretische deel van de Leerwerktaak dat we op de Hogeschool verzorgen, was net klaar. De opleidingsscholen waren aan zet om de praktijkbijeenkomsten uit te voeren en de studenten te begeleiden bij het schrijven van hun eindopdracht. Al gauw stroomden de mails bij mij binnen van studenten, collega’s en schoolopleiders. Hoe verder? Wat was het plan?
Met de Leerwerktaak verbinden de studenten de theorie, hun ervaringen met leerlingen in de praktijk en aspecten uit hun eigen leven met elkaar (Koster & Stappers, 2019). Studenten voeren gesprekken met leerlingen, bijvoorbeeld over het onderwerp ‘ouders en opvoeding’, vergelijken dat met hun eigen pubertijd en lezen erover in het handboek. Maar met de sluiting van de scholen viel de praktijk weg.
Ik wilde zo weinig mogelijk onrust, zo veel mogelijk duidelijkheid en zoveel mogelijk recht doen aan de doelen van de Leerwerktaak. Ik bedacht enkele scenario’s. Uiteindelijk kwamen we tot de variant dat de studenten zelf op zoek gaan naar alternatieven voor het koppelen van de theorie aan de praktijk, zoals videobellen met of observeren/interviewen van neefjes/nichtjes, broertjes/zusjes, buurkinderen in de leeftijd van 12-18 jaar. Omdat dit niet voor iedereen een reëel alternatief is, zijn de docenten die de eindopdracht nakijken daar ruimhartig mee omgegaan. Al op maandag 16 maart ging de brief met deze informatie uit naar de studenten, cc naar alle betrokken collega’s.
Vanuit de schoolopleiders kreeg ik de vraag hoe zij de praktijkbijeenkomsten konden uitvoeren. Ze zaten tot over hun oren in het werk om het onderwijs voor hun eigen leerlingen te digitaliseren. Daar moesten ze prioriteit aan geven. Ik snapte dat goed. Ik heb daarom besloten om zelf een digitale variant van de praktijkbijeenkomsten voor alle studenten en opleidingsscholen beschikbaar te stellen. Het werden zelfstudielessen: de studenten kunnen in hun eigen tijd en tempo de lessen volgen en de oefeningen doen.
Een collega van de Hogeschool, die goed thuis is in digitale mogelijkheden, heeft me hiermee geholpen. Ik heb ook veel gehad aan de video’s over afstandsonderwijs van het Lerarencollectief. De digitale praktijkbijeenkomsten zijn heel aardig geworden, al zeg ik het zelf. Om je een indruk te geven, is dit de link naar de tweede (van de drie) praktijkbijeenkomsten over het geven van feedback. Het stond de Opleidingsscholen vrij om de studenten daarnaast nog context specifieke informatie of oefeningen te geven. Op vrijdag 20 maart had ik twee van de drie praktijkbijeenkomsten gedigitaliseerd.
Ik was nieuwsgierig naar de ervaringen van de studenten met de digitale praktijkbijeenkomsten. 48 studenten vulden online een vragenlijstje in. De helft van deze studenten had de bijeenkomsten geopend, wat ik een teleurstellend percentage vond. Gelukkig vonden deze studenten de praktijkbijeenkomsten volstaan als alternatief nu ze niet live konden plaatsvinden, hoewel sommigen het graag aangevuld hadden gezien met een live uitleg of vragenuurtje. Wat meer ondersteuning door de docenten zou een goede aanvulling zijn geweest.
Naast Adolescentiepsychologie ben ik ook verantwoordelijk voor het Assessment Startbekwaam, waarvoor ik samen met het Assessmentcentrum en de Examencommissie een Corona-addendum heb geschreven, gepubliceerd op donderdag 26 maart. Er is veel werk verzet in weinig tijd.
Omdat het mij raakte, eindig ik met een citaat van één van de studenten: “De flexibiliteit en meedenkende, maar kritische blik in deze bizarre tijd was erg fijn.” Ik hoop dat veel collega’s van de opleidingsscholen en lerarenopleidingen voldoening halen uit hun manier van werken in deze Coronatijd.
—————————————
Koster, B., & Stappers, J. (2019). Het transformatorhuisje. Inzichten en methodieken voor het opleiden van aanstaande leraren op de werkplek. Platform Samen Opleiden en Professionaliseren.
Theunissen, M., Van der Plas, M., & Roelevink, J. (2019). Adolescentiepsychologie: van theoretisch vak op de hogeschool naar een praktijkgerichte leerwerktaak in de opleidingsschool. Tijdschrift voor Lerarenopleiders, 40(1), 59-65.
—————————————-
Bovenstaande blog is de tweede blog in een serie over leven en werken in tijden van een intelligente lockdown in Coronatijd. Eerdere blogs vind je hieronder