Velon & ik: Gerda Geerdink
Cultuurdrager en pleitbezorger voor professionalisering
Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van Velon portretteren wij voor Velon & ik diverse mensen die bij Velon betrokken zijn (geweest). We starten met Gerda Geerdink.
Wat typeert jou als onderwijsmens?
Bijna mijn hele carrière was ik betrokken bij de lerarenopleiding; zowel op de pabo als de tweedegraads lerarenopleiding geschiedenis. Ik promoveerde op sekseverschillen bij pabostudenten. Met Anja Swennen heb ik bij onze pensionering een boek achtergelaten: ‘Vijftig jaar leraren opleiden’. Daarin staan hoofdstukken over zowel de geschiedenis van Velon als de Beroepsregistratie lerarenopleiders (BRLO).
In welke rol ben je bij Velon betrokken (geweest)?
Mijn Velon-reis begon in de jaren ’90, toen ik over het jaarlijks congres hoorde. Die congressen vond ik zo inspirerend dat ik vaste bezoeker werd. In 1998 schreef ik mijn eerste artikel voor het Velon tijdschrift over een cursus vrouwengeschiedenis op de lerarenopleiding. Snel daarna werd ik gevraagd redactielid te worden. Dat bleef ik tot 2019, waarvan de laatste acht jaar als hoofdredacteur en tevens bestuurslid.
Waarom vind je Velon belangrijk?
Velon speelt een cruciale rol in de professionalisering van lerarenopleiders en de belangenbehartiging van de beroepsgroep. Helaas wordt de stem van de lerarenopleiders door politici te vaak genegeerd, zoals recent bij het voorstel van de minister de pabo op te splitsen. Er is al zoveel bekend en gebeurd op dit gebied, waarom wordt van die kennis en ervaringen geen gebruik gemaakt? Lerarenopleiders moeten meer gehoord worden.
Heb je een bijzondere herinnering aan Velon?
Passend bij mijn lectoraat heb ik me altijd ingezet voor aandacht voor seksediversiteit. Dat heb ik ook binnen de Velon gedaan. Heel anders dan nu, domineerden in de jaren negentig de mannen zowel binnen het bestuur als in de redactie van het tijdschrift. Ik moest met stevige argumenten komen om binnen een themanummer van het tijdschrift ook tenminste één artikel van een vrouw geplaatst te krijgen. Op die manier aandacht besteden aan meer diversiteit vonden ze onzin.
Voor het bestuur gold hetzelfde, heel lang alleen maar mannen. Overigens ook op het jaarlijks congres was het lang gebruikelijk dat er alleen mannen het woord deden. Het ontbreekt nog steeds aan diversiteit. We hebben nu minder mannen binnen de beroepsgroep, maar vooral weinig opleiders met een migratieachtergrond.
Wat wens je de beroepsvereniging toe nu ze deze mijlpaal van 50 jaar viert?
Meer naar buiten kijken; verder dan onderwijs lang is. Lerarenopleiders moeten voorbeeldmatig cultuurdragers zijn; we moeten ons richten op wat we onze leraren willen meegeven om de wereld gezond en in stand te houden. Velon kan daar een belangrijke rol in spelen. Richt de blik wijder dan alleen het onderwijs en de daarin werkzame professionals. Zodat iedereen gezond en gelukkig kan (blijven)leven.